Het is nou eenmaal gebeurd
‘Ach, het is nou eenmaal gebeurd.’ De vrouw die tegenover me zit tijdens een gezellige lunch schudt haar probleem met een schouderbeweging van zich af.
Nog dagelijks is ze bezig met een episode uit haar leven, vertelt ze me. Het popt omhoog in haar gedachten, kruipt haar gevoel binnen, overschaduwt de leuke dingen. Toch, erover praten met een hulpverlener, daar ziet ze niet veel in. ‘Het is gebeurd. Wat heeft het voor zin er nog mee bezig te zijn?’ zegt ze en perst haar lippen op elkaar. Gedecideerd strijkt ze een servet glad.
Haar uitspraak intrigeert mij. De therapeut in mij denkt geboeid ‘wow, maar nu ben je er alsnóg elke dag mee bezig.’ Ik wil haar met oprechte interesse vragen ‘hoe denk je dat deze episode zich uit je leven terug zal trekken?’ Maar het gesprek gaat door naar andere onderwerpen. Het is een gezellige lunch met een bekende, geen therapiesessie.
De misvatting
‘Hoe minder aandacht je iets geeft, hoe sneller het zich terugtrekt’: als het op emoties aankomt is deze uitspraak een misvatting die ons jaren het bos in kan sturen en je ondertussen doet geloven dat je goed bezig bent.
‘Het vermijden, onderdrukken of ontkennen van emoties is een vorm van zelfbedrog die zich altijd wreekt’ zegt Mia Leijssen, auteur en psychotherapeut. Wreken, echt?? Hier heeft het mee te maken: weggedrukte emoties zijn als een bal die je in het zwembad onder water probeert te verstoppen. Hij blijft zoeken naar een uitweg en dat merk je: rondmalende gedachten, eindeloze zelfconversaties, gevoel van een schaduwwolk die altijd ergens in je buurt hangt.
Hoe dan wel?
De verlossende aanpak? Mia zegt daarover: ‘De enige gezonde optie bestaat erin de emotie opnieuw naar de oppervlakte te laten komen, haar te leren kennen, haar toe te eigenen en te integreren.’ In mijn praktijk zie ik de resultaten van deze weg voor mijn ogen tot leven komen. Mensen nemen die stap en telkens kijk ik met verbazing en ontzag naar de verandering die het in hen teweeg brengt: opluchting, een gevoel van bevrijding, nieuwe energie die voelbaar wordt.
En weet je wat het mooie is? Die energie stroomt niet langer weg naar het onder water houden van de bal. Hij komt vrij! Om eindelijk weer te benutten voor dingen die je belangrijk vind, waar je voldoening in vind, waar je in bijdraagt.
Blijvende verandering
Omdat ik het verschil zo duidelijk zie wil ik zeggen: geef jezelf een eerlijke kans. Stop met jezelf het verhaal te vertellen dat het nou eenmaal gebeurd is, of dat het zo erg niet is. Iets komt juist omhoog omdát het jou heeft geraakt. Een tijdje hulp inschakelen is vaak een veel kortere route dan blijven voortmodderen in het gladstrijk-bos. Vraagt moed, maar brengt bevrijding.
——
Herken je je hierin? Schroom niet en maak een afspraak. Bij mij of iemand anders, allebei goed. Maar doe het voordat je je weer bedenkt.
Waarom erger ik me toch zo groen en geel?
‘Waarom erger ik me toch zo groen en geel?’ vroeg ik me peinzend af tijdens een joggend ochtendrondje op mijn fijne vakantieadres. De krekels gaven geen antwoord, tenminste, ze gaven wel antwoord, maar niet op een manier die ik kon verstaan.
Grenzen maken gelukkig: 3 tips om je grenzen in beeld te krijgen
Ik heb er zelf jarenlang mee geworsteld en ook mijn cliënten stoeien ermee: grenzen aangeven. Innerlijke grenzen gaan simpelweg over voelen wat je wel of niet wilt (of kunt) en daar trouw naar opleven. Het andere aspect ervan is: ze communiceren wanneer anderen iets van je vragen. Negeer je deze persoonlijke richtlijnen van jezelf steeds…
Gesprek in Ierland
Gesprekken met mensen onderweg vind ik een van de leukste dingen van vakantie. Het bepaalt me bij hoe anders we allemaal zijn, hoe ieder van ons een uniek verhaal heeft. Zo ontmoette ik in Ierland een taxichauffeur die 40 jaar lang op zee heeft gevaren. ‘Telkens was ik weer zeeziek, pas de derde dag op…