Blog: Hoe liep mijn pad?

stairs 1100 x 732

Wat vooraf ging aan Petit therapie
Op 1 september 2018 opende ik de deuren van mijn praktijk Petit therapie. Daar ging een pad aan vooraf dat zich vanuit een vrij laag punt stapje voor stapje omhoog ontwikkelde. Omdat het echt per stapje moest gaan is de quote ‘Little by little, one travels far’ van J.J.Tolkien voor mij erg gaan spreken. Hier kun je wat meer lezen over hoe dat pad liep. Jarenlang was ik met beperkte energie aan huis gebonden. Niet gek dat ik verlangde naar een manier om me toch te blijven ontwikkelen, hoe beperkt ook. Wat kon ik doen?
Naar aanleiding van een interessant artikel dat ik las, startte ik in 2011 vanaf mijn keukentafel een blog met de naam Een kastje per dag. Wat het me zou brengen wist ik niet, maar schrijven, fotograferen en leren hoe te bloggen… dat betekende ontwikkeling en dat was mijn wens. Het onderwerp waarover ik schreef was ‘het opruimen volgens een simpel plan’: dagelijks pakte ik in mijn huis één mini-plekje aan en plaatste daar een stukje over. Dat lijkt natuurlijk simpel en misschien zelfs wat onbeduidend, maar van die stapsgewijze aanpak heb ik iets waardevols geleerd.

Dingen komen tot stand in kleine stapjes. Met het zetten van een stap, hoe klein ook, kom je in beweging.

Ons brein roept graag dat het geen zin heeft om dat ene stapje te zetten. Maar wat blijkt? Het bereiken van een klein doel en dan genieten van het resultaat geeft voldoening, plus energie voor een volgend klein doel. En uiteindelijk geeft het – hoe fijn – ervaring.

Verandering
Na een jaar lang van ‘Kastjes per dag’ begon ik dit stappenprincipe ook toe te passen op het gezondheidsvlak en veranderde beetje bij beetje mijn leefstijl. Daardoor nam mijn energie gestaag toe tot het punt dat ik kon kiezen voor mijn passie: psychologie. Ik volgde een studie, paste ook daarin het stapsgewijs voortgaan toe en startte een praktijk. Als ik terugkijk ben ik dankbaar voor de les die ik leerde in de tijd dat ik nog erg moe was en nog weinig kon, maar wel dagelijks een klein stapje kon zetten. Kastjes in therapie
Ook in therapie merk ik vaak de kracht van het kleine stapje. We willen graag in grote stappen van onze problemen af en dat is begrijpelijk. Maar juist door die onhaalbare grote doelstelling komt het niet van de grond en gaan er soms jaren voorbij waarin er niks veranderd in de manier waarop we omgaan met onze issues.
Het is als met het opruimen van een volgestouwde zolder. We pakken hem het liefst in één keer aan, juist omdat het zo vreselijk onaanlokkelijk lijkt ermee bezig te zijn. Maar op die manier voelt het als een mission impossible: we schuiven het voor ons uit en komen ondertussen zo min mogelijk op zolder.

De problemen in ons leven lijken soms op zo’n zolder. We hebben de moed niet om eraan te beginnen, het lijkt onbegonnen werk, we blijven erbij weg.

Terrein winnen
Toch, ook met de issues die ons belemmeren of waar we onder lijden kunnen we gewoon beginnen en stapsgewijs terrein winnen. Voor je het weet heb je een stukje van iets verwerkt (of aan de orde laten komen) dat al jaren onder het stof zijn invloed op je leven aan het uitoefenen was. En wanneer dat stukje is ‘opgeruimd’ ontstaat er ruimte voor het aanpakken van het volgende stukje. Zo bewerk je de weg naar vrijheid. Het is telkens weer verrassend te zien hoe mensen gaan groeien en in hun kracht komen te staan wanneer ze durven te beginnen en stap voor stap verder komen in hun persoonlijke ontwikkelingsproces. Zelf een stap zetten
Voel je je aangesproken en wil je een start maken met het aanpakken van dingen in je leven zodat je weer ongehinderd vooruit kunt? Schroom dan niet contact met mij op te nemen. Een afspraak maken kan via het contactformulier. Bellen kan op: 06-53464344

 

Nelleke Petit  |  psychosociaal therapeut

Waarom gebeurt er zo weinig?

Door Nelleke | 13 september 2019

Als je bezig bent met innerlijk groeiwerk, zoals bv in therapie heb je soms het gevoel dat t allemaal niet opschiet. De eerste stappen brengen vaak snel verschil maar op een bepaald moment lijkt de voortgang te stagneren. Toch gebeurt er juist dan eigenlijk heel veel, alleen de resultaten zijn nog niet zichtbaar. De vioolplant…

eenzaamheid

Onverklaarbare eenzaamheid. Wat moet je ermee?

Door Nelleke | 26 juli 2021

Ik voel me eenzaam, waarom? De ironie van een ondefinieerbaar gevoel van eenzaamheid is dat je niet goed kunt genieten van datgene wat naar verwachting je eenzaamheid zou kunnen reduceren: het contact met de mensen om je heen. Je zou toch denken dat daar de oplossing ligt? Frustrerend. Dus, als de contacten die je hebt…

De kapper ingeruild voor therapie…

Door Nelleke | 12 augustus 2019

Midtwintig was ik toen ik in therapie ging. Het ging al een tijdje niet zo goed met me en zelf kwam ik er niet voldoende uit. Het kostte geld, dat wel. Maar dat had ik er voor over. Om het in mijn budget te passen schrapte ik mijn dure kappersbezoeken, erg belangrijk op dat moment!!…