Blog artikelen

Ik heb er zelf jarenlang mee geworsteld en ook mijn cliënten stoeien ermee: grenzen aangeven. Innerlijke grenzen gaan simpelweg over voelen wat je wel of niet wilt (of kunt) en daar trouw naar opleven. Het andere aspect ervan is: ze communiceren wanneer anderen iets van je vragen. Negeer je deze persoonlijke richtlijnen van jezelf steeds…

Triggers, je kunt er zomaar door getroffen worden. Ook al zit je nog zo goed in je vel en ben je gegroeid tot een sterk en vrij mens, vroeg of laat gebeurd er iets en voel je: he, ik ben ineens danig van mijn stuk. Ineens voel ik me klein, of ik ben super boos,…

Ik voel me eenzaam, waarom? De ironie van een ondefinieerbaar gevoel van eenzaamheid is dat je niet goed kunt genieten van datgene wat naar verwachting je eenzaamheid zou kunnen reduceren: het contact met de mensen om je heen. Je zou toch denken dat daar de oplossing ligt? Frustrerend. Dus, als de contacten die je hebt…

‘Ik wil wel anders maar ik kan het gewoon niet.’ Tessa kijkt naar de regenwolken buiten het praktijkraam. ‘Als me gevraagd wordt om te helpen of een extra dienst te draaien, zeg ik meteen ‘ja’. Terwijl ik er steeds minder energie voor heb.’ Ze roert in haar thee. ‘Ik weet wel dat ik het niet…

‘Ik ben volgens mij niet helemaal goed’. verzuchtte Brigitte Kaandorp in een van haar conferences.  De zaal schaterde, want ja, iedereen herkende er wel wat in. Beduusd onthult ze hoe ze tot die conclusie was gekomen. Zoals dat haar taarten steeds bevroren blijken te zijn als ze die wil aansnijden, in een kamer vol visite.…

Ik stond bij de groenteafdeling te twijfelen over mijn avondmaaltijd. Het was rustig in de winkel. Bij de kassa’s hoorde ik de kassières lachen en het eerste wat ik dacht was: ze lachen over mij.Een bekend gevoel van onzekerheid trok door me heen en het lukte me nog minder om te bepalen wat ik die…

De zon schijnt naar binnen in mijn praktijkkamer. Er staan twee koppen thee op de tafel.
‘Waar heb je nou het meest last van, rondom je burn-out?’ vraag ik Simon. Hij vouwt zijn handen om zijn theekop.
‘Dat ik maar blijf denken. Ik blijf zoeken naar de vraag hoe het zover heeft kunnen komen.’

‘Hier schiet ik dus niks mee op’ hoorde ik mezelf denken. Ik zuchtte en volgde nog maar eens met mijn vinger het stoffen ruitpatroon op het bankje bij mijn therapeut.Ze zweeg. Ze had me een vraag gesteld en pfff, ik wist er gewoon geen antwoord op. Ik was jongvolwassen, halverwege de twintig en had geen…

Ik had vroeger een vriendin die haar tranen heel hard wegwreef als ze opwelden. Ik was in die jaren veel met uiterlijk bezig dus ik zag dat met afgrijzen aan. ‘Meis, je arme huid! Niet doen, het is zo’n tere huid!’ Nu reageer ik anders, dat begrijp je. Het was niet echt een reactie die…

‘Waarom erger ik me toch zo groen en geel?’ vroeg ik me peinzend af tijdens een joggend ochtendrondje op mijn fijne vakantieadres. De krekels gaven geen antwoord, tenminste, ze gaven wel antwoord, maar niet op een manier die ik kon verstaan.