Geen advies. Wel een veilige setting.
“Vertel me wat ik moet doen!” Dat was wat ik regelmatig uitriep tijdens mijn eigen therapiesessies toen ik vijfentwintig was. Mijn leven hing namelijk aan elkaar van vraagstukken.
Wel of niet in mijn relatie blijven. Wat te doen in een conflict met een vriendin. Hoe grenzen stellen aan een collega die steeds als olifant door mijn gevoelige porseleinkast walste. Kon ik alsjeblieft gewoon wat adviezen krijgen?? ? Daarom zat ik toch zeker in therapie?!
Maar de essentie van therapeutische hulp is mensen in hun nadenken te stimuleren en ze zelf beslissingen te laten nemen. Ja fijn. Mijn therapeut liet zich niet verleiden tot adviezen. Wel tot een kalme glimlach. Gekmakend vond ik dat. Toch gebeurde er iets positiefs. Langzaam, langzaam begon ik zelf na te denken: Wat vind ík hiervan? Wat voel ík hierover? Wat zijn míjn conclusies?
In die veilige setting van therapie, waar je aan niemands verwachtingen hoeft te voldoen, waar je met niemand rekening hoeft te houden, krijg je de gelegenheid om je eigen spoor te vinden. Voor mij kwam dat neer op: niet meer sociaal wenselijk reageren, niet meer hoeven aanvoelen hoe ik ‘moest zijn’ en daar stelselmatig naar op te leven. Viel nog niet mee om dat bekende stramien los te laten.
Datgene wat ons beperkt mag ons dan dagelijks in de problemen brengen, het is wel vertrouwd. Daarom is het ontwikkelen van een nieuwe manier van doen eerst zenuwslopend angstaanjagend. Voor mij was het dat zeker. Maar jongens, hoe bevrijdend is het uiteindelijk.
Dus zelfs toen ik een keer nogal theatraal riep: “Voor dit geld mag je me toch wel een keer een advies geven?!’ glimlachte mijn therapeut maar weer ‘ns en stelde me de vraag: ‘wat vind jij er zelf van?’
Waarmee ze eigenlijk steeds weer zei: jij bent van belang. En dat was ten diepste wat ik nodig had om te ervaren.
————
Therapie in tijden van corona
Denk jij over therapie? Wees welkom. Ook in deze periode starten er nieuwe therapietrajecten bij mij. Contact opnemen kan hier. Dan informeer ik je over de mogelijkheden.
Nelleke
.
.
Foto: Eline Bos
‘Het blijft aan me knagen. Ik begrijp niet waarom.’
Ken je dat, dat je al dagen of weken met een voorval bezig bent waarvan je zelf niet snapt dat het telkens weer omhoog komt?! Mij gebeurt het regelmatig. ‘Hup weg d’r mee’ zeg ik tegen mezelf. Maar ondertussen praat ik er hardop over in de auto, tijdens een koffiemoment of onder de afwas .…
Blog: Hoe liep mijn pad?
Wat vooraf ging aan Petit therapieOp 1 september 2018 opende ik de deuren van mijn praktijk Petit therapie. Daar ging een pad aan vooraf dat zich vanuit een vrij laag punt stapje voor stapje omhoog ontwikkelde. Omdat het echt per stapje moest gaan is de quote ‘Little by little, one travels far’ van J.J.Tolkien voor…
“Waar laad je van op?”
Ken je de Pickwickthee-vragen? In ons gezin doen we er weleens een rondje mee. Afgelopen week kwam de vraag langs: “Hoe laad jij jezelf op?” Mijn zoon peinsde wat en antwoordde: ik luister graag muziek. Ja, daar laad ik van op! Mooi en handig om van jezelf te weten. In deze blog vertel ik waarom…