Nou, die therapie heeft ook niet veel geholpen.

Op een dag, jaren nadat ik trots een punt had gezet achter mijn periode van therapie, zat ik er tot mijn afgrijzen opnieuw. Ik bevond me alweer een tijdje in woelig water en had – na veel dralen – met frisse tegenzin een afspraak gemaakt. Ze heette Hananja, deze therapeut.

Mijn weerstand was tastbaar, daar in die stoel bij Hananja. Ik schaamde me kapot, hoezo kon ik dit nu nóg niet zelf oplossen?! Ik voelde stevige frustratie, had mijn therapie dan geen zier geholpen?! Dus nogal in tranen zat ik tegenover haar en jammerde: ‘Nu zit ik hier weer!’ Maar ze sprak kalm en zei ‘Nelleke, zie jezelf als een lasagne’. Verstoort onderbrak ik mijn gehuil en keek op. ‘Huh, wat, lasagne??’ stamelde ik. ‘Ja’ zei ze rustig, ‘Iedere keer snij je als het ware een andere laag aan, je komt weer bij andere dingen. Het is juist heilzaam dat je het volgende stuk aangaat. Zo kom je verder.’ Hm, dat was nog eens een staaltje omdenken.

Nu jaren later ben ik het roerend met Hananja eens, wie had dat gedacht? Datgene waar we tegenaan lopen in onszelf is vaak niet in één keer volledig afgerond of voorbij. Dat is eigenlijk ook wel te verwachten. Dingen komen pas na elkaar in het zicht. Pas als het ene is verwerkt is er ruimte voor iets anders. Nog los van het feit dat we in iedere levensfase weer voor andere uitdagingen staan. Wanneer je dus merkt dat je alweer een tijd in cirkels aan het ronddraaien bent is het effectiever om nog eens bijstand te vragen, dan door te blijven ploeteren vanuit het idee: ik zou dit al moeten kunnen hanteren.

Therapie is dus zowel haven als pitstop. Een haven om te herstellen van opgelopen pijn en verlies, een steiger om aan te meren om – misschien voor het eerst van je leven – te praten over dat wat je is overkomen of waar je onder lijdt. Het is een plek om verstrikkende gedachten en situaties te ontwarren, nieuwe manieren van gezond denken te ontwikkelen. Maar therapie is dus ook een pitstop, waar je tijdelijk terug mag voor onderhoud.

Mij heeft het goed gedaan die pitstop destijds. Iemand vroeg mij toen over therapie: bij wie zit jij eigenlijk? Waarop ik gedachteloos antwoordde: ‘Bij Lasagna. Uh… ik bedoel Hananja!’ 

☆☆☆


Herkenbaar? Je loopt rond met je probleem en denkt: dit moet ik zelf kunnen oplossen. Maar je constateert ook: ik blijf maar in ‘t zelfde cirkeltje ronddraaien. Vat moed, de impasse is makkelijker te doorbreken dan je denkt. Kom gerust op kennismaking, dat is vrijblijvend en gratis (1/2 uur). Hoe dan ook is dat een stap in een nieuwe richting. 

Op de vooruitgang in jouw leven!
Nelleke